Onverwacht bezoek, schaatsen

Het geluid van onze deurbel was met behulp van een elektronische schakeling heel bijzonder. Er waren een paar onderdelen over, en ik wist er geen raad mee. De bel kreunde een beetje, maar ik vond het mooi zat.

Het was winter, koud, en er kon al geschaatst worden. Er werd aangebeld. Dit interesseerde mij niet. Belletje trekken gebeurde vaker, omdat kinderen onze bel wilden horen.

Dit keer was dat niet het geval: er was onverwacht bezoek. Een paar meisjes (Janine, Nancy en nog een paar klasgenoten) wachtten buiten op mij. Ik ging met een rood hoofd naar beneden. Meisjes voor mij? Wat wilden die nu van mij?

"Ga je mee schaatsen op de vijver aan de Laan van Blois?"

Schaatsen vond ik altijd wel leuk, dus waarom niet? We gingen met z’n allen lekker schaatsen en maakten zelfs een sliert. De laatste aan de staart ging wel heel hard de bocht om. Voor dit soort grappen was de vijver eigenlijk te klein.

’s Avonds kwam dan de vraag van mijn moeder: "Wie van de meisjes vind je het leukst?"
Ach, verontschuldigde ik me: "Ze zijn allemaal wel aardig en leuk." (Tja, wat moet je daar nou op zeggen?)

Ook hebben we weleens op de tennisbaan met school geschaatst en ’s avonds op het speelpleintje aan de Pieter van Hagelaan (waar Hans woonde).

Helaas weet ik niet meer precies wie er allemaal meededen op de vijver aan de Laan van Blois. Het geheugen wordt ook ouder.

Rein

Het was tijdens de godsdienstles van dominee Don. Gert Jan had een gaatje in zijn sinaasappel gemaakt en begon daar met een rietje het sap uit te zuigen. Dat maakte wat geluid en trok de aandacht van meneer Don. Een verzoekt van hem om daarmee op te houden werd niet opgevolgd door Gert Jan. Met iets meer verheffing in de stem werd nogmaals gevraagd om het slurpen te stoppen. Gert Jan weigerde. Toen stapte Don op Gert Jan af en probeerde de sinaasappel te ontfutselen. Hetgeen niet lukte en de opvolgende reactie van Don was, de sinaasappelen met de hand van Gert Jan fijn te knijpen. Boos en ontstemt gooide Gert Jan de uitgeknepen sinaasappel naar het hoofd van Don, maar miste het doel.

De Canon

Meneer Zoet was gek van zingen. En zijn favorieten liedjes waren Canons. “Vader Jacob”, “Rosen fra Fyn”, “De uil zat in de olme” en nog één, maar die heb ik op het internet nog niet kunnen terug vinden. Ik weet nog een specifieke regel: “..en luister dan hoe mooi onze Canon klinkt”. Waar Roland dan van maakte: “..en ruik dan hoe mooi onze Canon stinkt”. Daar moest ik natuurlijk om lachen. Met het gevolg dat Zoet op mij af komt stormen, mij met 2 handen beet pakt en vervolgens de gang op slingert. Nee, zingen is het bij mij nooit geworden.

1 april.

We waren bij Roland thuis. Rein, Roland en ik. De volgende dag was het 1 april. We zaten in de vijfde klas bij meneer Zoet. Wat zouden we eens voor een 1 aprilgrap kunnen verzinnen. Roland wist dat de school hetzelfde schilders-glaszetters bedrijf hadden als bij hun thuis. We zochten het nummer van het bedrijf op in het telefoonboek. Misschien dat Roland nog weet welk bedrijf dat was. We draaiden het nummer en Roland deed het woord. Met een hoge piepstem deed hij alsof hij juffrouw Piët was. “Ja er is een ruit stuk in de vijfde klas van de Zeewijkschool, bij meneer Zoet. Kunt u die morgen komen repareren?” Ja hoor komt voor elkaar was het antwoord. Wij gierden het uit, maar hadden echt niet verwacht dat er de volgende een glaszetter in onze klas zou verschijnen.

Dominee Don

Een deel van onze 6e klas kreeg regelmatig les van dominee Don. Een aardige man, en het was een aangename afwisseling van onze normale lessen bij meneer Schipper.
Toch hadden Roland en Rein niet altijd zin om zijn les te volgen. Tijdens het speelkwartier hoorden we hem al op zijn brommer aankomen.

We hadden een plan: Roland zou zeggen dat zijn brommer niet helemaal lekker liep. Misschien zat er een vuiltje in de tank, waardoor de carburateur een beetje verstopt was? Rein zou vragen wanneer Don voor het laatst de bougie had schoongemaakt en afgesteld had.

Dominee Don gaf toe dat hij ook had gemerkt dat zijn brommer niet meer goed optrok. Wij boden aan om tijdens de godsdienstles zijn brommer een onderhoudsbeurt te geven. "Kan wel een uurtje duren," zei Roland, "want we moeten ook een proefrit maken."

Zo mochten wij buiten in het fietsenhok zijn brommer (een mobylette?) opknappen. Het was prachtig weer en wij hadden het „puik“ voor elkaar!
Maar na onze schoonmaakbeurt reed het brommertje niet meer... Er was iets mis met de verstelbare sproeier, en er zat een pareltje in de bougie. Uiteindelijk was het geen voorspoedige onderhoudsbeurt. Voor ons was het even zweten, maar uiteindelijk liep het motortje weer.

In der 6de klas hadden Roland en ik hadden met elkaar een Solex. We hadden afgesproken, dat Roland de Solex zondag avond voor der deur zou zetten. Zelf was ik met mijn broertje Iemke, mijn moeder en stiefvader een weekje op vakantie geweest in Drenthe.
Had me al verheugd op een Solex ritje op zondagavond. Maar wat stond er voor de deur: geen Solex. Roland woonde tegenover, te ver om te lopen maar ik kon hem oproepen over de zender.
Roland: ik heb onze Solex net nog  voor der deur zien staan!
Rein: maar nu staat hij er niet meer, misschien gestolen?
Roland: nee ik kan hem vanuit de slaapkamer van mijn ouders zien!
Rein: er staat geen Solex voor de deur.
Roland: hij staat er wel, alleen ziet hij er anders uit!
Rein: hoe bedoel je?
Roland: ben met de Solex door de politie gepakt, ze hebben hem in der pers gezet. Dat hoopje ijzer voor jullie deur is de Solex!

Dat was mijn eerste en laatste Solex die ik in mijn leven heb mogen rijden. Roland is er nog wel mee naar de Stierop (Markenbinnen) naar de Zeeverkenners gereden. De straat tegels op het dijkje waren niet breed, links het kanaal en rechts de sloot. Met de fiets zijn we wel eens in de sloot gereden, maar met Roland op de Solex ging het goed.

Wat voor een cadeau vraag je met je 65te verjaardag. Ik dacht nu of nooit. Dus werd de Solex (baujaar 1971) in de buurt van Garmisch-Partenkirchen gekocht. Eén ritje heb ik gemaakt, maar het is al te koud geworden voor de fiets met hulp motor. Ook hebben we hier al vorst en sneeuw gehad. Vanaf April/Mei 2025 ga ik er mee rijden.

Een ander verhaaltje over de godsdienst in de 6de klas met dominee Don en zijn brommertje vertel ik de volgende keer.

Groeten Rein

Mooi verhaal Rein. Hadden jullie ook niet een mobylette?  Heeft Roland ooit een onbedoelde handstand gemaakt op de brommer? Ik kan me vaag iets herinneren.

gr.

Harry

Ja die brommertjes, hopelijk heb je van deze solex langer plezier Rein, mooi ding en fraaie outfit!

Mobylette ook, vergeten voorwiel vast te draaien, die viel er uit op een springschans, voorvork in het zand en met een salto over het stuur heen, we leven nog..

Leuk weer een reünie, verheug mij er op,
groetjes Roland 

Ja we hadden ook een Mobylette. Of onze jongste klasgenoot Roland een handstand heeft laten zien weet ik niet meer.

Wel dat we met 2 brommers met het nichtje van Marjan wel eens van de Laan van Blois naar de Baljuwslaan gereden zijn. Toen wilde Marjan zelf rijden, ik achterop. Ik moest haar natuurlijk vanwege de veiligheid (goed, ok heel goed) vasthouden, vond ik helemaal niet erg.

Niet alleen Gert Jan woonde op de Baljuwslaan, maar ook Ronald Kerkmeer met zijn familie. Hij was ouder dan wij en had veel verstand von brommers. Ze hadden op het grondstuk wel 3 garages. Hij heeft ons vaker met brommer problemen geholpen.

2 jaar geleden tijdens het opruimen van Roland zijn ouderlijk huis vond hij nog brommer onderdelen.
Groeten uit zuid Duitsland

Rein

Elke maandagavond gingen Jan en ik naar de gym, Turnlust. We fietsen naar de Berkenlaan daar zetten we onze fietsen bij mijn oma en opa en liepen vervolgens langs het huis van mevrouw Piet naar de Groenelaan/Harmonielaantje.  Het had gesneeuwd, dus wat is leuker om een paar sneeuwballen tegen het raam van Piet te gooien en vervolgens hard wegrennen. De week erop lag er nog steeds sneeuw dus de grap herhalen. Op de heenweg naar de gym een paar ballen gooien en natuurlijk ook op de terugweg maar..... Op het moment dat we de sneeuwballen willen gooien gaat de voordeur open en komt Piet naar buiten en haar man komt  achterom en zo werden we in onze kladden gepakt. Mee naar binnen. Volgens mij hebben we nooit enige straf gehad, wat drinken gekregen en konden weer gaan. 

We hebben nooit meer sneeuwballen naar hun huis gegooid.

We zaten in de 4e klas en Zoet was onze meester. Ongetwijfeld had ik iets uitgevreten want na schooltijd moest ik het klaslokaal aanvegen. Terwijl Zoet met iemand aan het praten was had ik alle troep naar de hoek geveegd. In plaats van met een stoffer en blik de troep in de vuilnisbak te deponeren veegde ik het onder het matje. Zo mijn straf uitgevoerd. Zegt Zoet, "Harry vergeet je niet ook onder het matje schoon te maken"😬. Shit, betrapt en beschaamd alsnog de troep opgeruimd.😳

Harry